தொடரும் கருச்சிதைவுகள்
இடைநிறுத்தி
உன் நிமிடங்களின் அவசரத்தோடு
குருதி வாசம் மேலெழ
என் அன்பின் உணர்வுகள் பிரசவிக்கிறேன்
மனப்பிறழ்வின் பிதற்றலென
இரக்கத்தின் அமிலம் தெளித்து
மௌனமாய்
எழுந்து
விலகி
என் விழிதிசை நடக்கிறாய்
வெறும் அழகியல் வெளிப்பாடுகளோடு
பிணமான குழந்தைகளின்
விரல் நுனி காலிடற
உடல் கூசி உயிர் தகிக்கிறேன்
எதோ எல்லாம்
புதிதாய் நடப்பதாக.
Wednesday, December 26, 2007
உன் பதில் நோக்கிய பொழுதுகளில்
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
நிராகரிப்பின் வலியை இவ்வளவு வன்மம் மிகுந்த வார்த்தைகளால் சொல்ல முடியுமா?
கவிதையின் கடைசி வரியை படித்து விட்டு தலைப்பைப் படித்தால் நன்றாக விளங்குகிறது.
- சகாரா.
\\பிணமான குழந்தைகளின்
விரல் நுனி காலிடற
உடல் கூசி உயிர் தகிக்கிறேன்\\
கண்களில் எட்டிப் பார்த்த நீர் துளிகளை ஏனோ கட்டுப்படுத்த விடவில்லை இவ்வரிகள்.
அன்பு தங்கையே வருகைக்கு மகிழ்ச்சி.
ரசிகாவிற்கு : உணர்தலுக்கு நன்றி
nalla kavidhai.. aazhamai sogamai..
மிக நன்றி dreams
Post a Comment